Αποφάσεις της αδέκαστης Δικαιοσύνης...βγάζουν μάτι ισχυρίζονται πολλοί. Σαφώς και η κριτική πριν η Δικαιοσύνη αποφασίσει, μάλλον οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι κάποιοι την πιέζουν, γεγονός ανεπίτρεπτο. Η Δικαιοσύνη, απαιτείται απερίσπαστη, να κάνει την δουλειά της.
Ωστόσο το τελευταίο χρονικό διάστημα, αποφάσεις της, μας θυμίζουν τον αξέχαστο Αυλωνίτη και την περιβόητη φράση του "Ωρε που πάμε; που πάμε;"
Καταρχάς η Δικαιοσύνη, για να είναι στο απυρόβλητο και εκτός κριτικής, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου, δεν γίνεται όχι να είναι, αλλά και να μην φαίνεται τίμια.
Πόση εμπιστοσύνη μπορεί να έχει ο πολίτης σε δικαστικούς που δίνουν...αυξήσεις, σε μια τόσο θλιβερή και απάνθρωπη περίοδο για όλους συμπολίτες τους ...στους εαυτούς τους;
Πόση εμπιστοσύνη μπορεί να έχει ο πολίτης, σε δικαστικούς που ελέγχουν -πόθεν έσχες- μόνοι τους τους εαυτούς τους; Γιάννης κερνά και Γιάννη πίνει...
Οι επιλογές αυτές, σε συνδυασμό με δικαστικές αποφάσεις, οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι κάτι δεν πάει καλά.
Ας μην πιστεύουν οι λειτουργοί της Θέμιδος, ότι η αντιπαράθεση είναι σε επίπεδό πολιτικό. Με απλά λόγια, ο Σύριζα δεν τα πάει καλά με τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Είναι λάθος. Την ίδια αντίληψη έχουν και πολλοί πολίτες, που βρίσκονται στο φιλελεύθερο στρατόπεδο.
Υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις, υπερβολικές, άλλες που αγγίζουν τα όρια του παραλογισμού κι άλλες που αφήνουν υπόνοιες σκοπιμότητας. Αυτό πιστεύουν πολλοί πολίτες.
Κι αυτή η αντίληψη στον λαό έχει κάθετη διαστρωμάτωση κοινωνική και πολιτική. Δεν αφορά μόνον την δήθεν αριστερά.
Υπό την έννοια αυτή, καλό θα ήταν να ρίξουν λίγο νερό στο κρασί τους, όσοι υπονομεύουν τις σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ λαού και Δικαστικής εξουσίας. Γιατί σε λίγο καιρό, θα ξεκινήσει η αμφισβήτηση και των λογικών και απόλυτα νόμιμων αποφάσεων της Δικαστικής εξουσίας. Κι αυτό είναι το επικίνδυνο για την Δημοκρατία.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου