ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΣΕ ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ ΧΑΝΕΙ ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ
Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΜΟΙΡΑΙΟΣ ΚΙ ΑΒΟΥΛΟΣ ΧΑΝΕΙ ΠΟΝΤΟΥΣ
Η ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ ΠΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙ
ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΤΟΥΝΕΛ...ΣΩΤΗΡΑΣ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ.

Είναι τραγικό το πως <χάθηκε η μπάλα>, από τους πρωταγωνιστές του πολιτικού σκηνικού.
Πως οριζοντίως και καθέτως, μια συγκέντρωση, προφανώς και μία μεγαλύτερη την Κυριακή, διαπέρασαν οριζοντίως και καθέτως τα πολιτικά κόμματα, τις όποιες ...ιδεολογίες τους και ανέτρεψαν τους σχεδιασμούς τους.

Ο οικονομικός μαρασμός, η δήθεν προσαρμογή στις απόλυτα δουλικές επιταγές των δανειστών, η πνευματική, ηθική και ιδεολογική αφαίμαξη ενός ταλαίπωρου λαού, δεν φάνηκε ικανή να γονατίσει το πατριωτικό του ένστικτο. Σαφώς, θα συμφωνήσουμε έχει και η έκφραση του πατριωτισμού την...γραφικότητά της. Όπως και ο χαρακτήρας των αντιδράσεων της <μεταμοντέρνας αριστεράς>... Ωστόσο το ένστικτο αυτό, είναι που επηρεάζει τις εξελίξεις και αλλάζει το πολιτικό τοπίο, είτε αρέσει σε ορισμένους είτε όχι .
Ο Αλέξης Τσίπρας ή δεν εκτίμησε σωστά την κατάσταση ή οι πιέσεις ήταν υπερβολικές.Το πρώτο είναι πιο πιθανό. Η συγκυβέρνησή του κλυδωνίζεται, ενώ οριστικά έχασε τα όποια συντηρητικά ερείσματα, ακόμα κι εκείνων που παρότι δεν ανήκαν ποτέ στην αριστερά, δεν θα ήθελαν μία Νέα Δημοκρατία με τον Κυριάκο...Αυτό ταυτόχρονα, δημιούργησε την αίσθηση του πολιτικού κενού, το οποίο θα συναντήσουμε...και λίγο πιο κάτω...
Στην αριστερά, δεν έχουν κατανοήσει ότι η δυναμική τους είχε σχέση με ένα δημοψήφισμα που αν και προδόθηκε, κατέδειξε μια δημοκρατική πατριωτική δυναμική. Αυτήν την δυναμική, οι σάχλες αριστερών βαστάζων, ότι ήταν γραφικοί ακροδεξιοί και κατάλοιπα της χούντας οι συγκεντρωθέντες στην Θεσσαλονίκη την διέλυσαν.
Η υπερήφανη αν και προδομένη αυτή στάση του Σύριζα, ήταν εκείνη που λειτουργούσε στον αντίποδα των ηλιθιοτήτων της αριστεράς και βαστούσε ακόμα και συντηρητικούς ψηφοφόρους στους κόλπους του. Δεν χάνει τους ανύπαρκτους ΑΝΕΛ ο Τσίπρας. Χάνει τους συντηρητικούς πατριώτες. Μάλλον δεν τα είχε υπολογίσει σωστά...

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, άργησε να ξυπνήσει. Παλινωδίες μπρος πίσω, δυο μηνών περίπου, διαμόρφωσαν ένα γελοίο σκηνικό, με έναν πρόεδρο να μην θέλει συγκεντρώσεις αλλά κάτω από την πίεση του πατριωτικού ενστίκτου, που σαφώς είναι ενισχυμένο στην συντηρητική παράταξη, να παίρνει πίσω την αρχική του θέση και να δίνει εντολή για κατά συνείδηση συμμετοχή.
...Ασυνείδητη εντελώς στάση, καθώς έδινε δεν έδινε εντολή στην συγκέντρωση θα πήγαιναν και οι νεοδημοκράτες και μεγάλο μέρος των βουλευτών του. Άρα;
Δεσμευόμενος από την πρώτη του δήλωση περί συμμετοχής κατά συνείδηση...παρέμεινε στην ίδια απόφαση, για να μην χαρακτηρισθεί γραφικός και έτσι έχασε το δικαίωμα να πανηγυρίσει για την συγκέντρωση της Κυριακής στην Αθήνα, που όπως φαίνεται θα είναι μεγαλειώδης. 

Ταυτόχρονα αστείες καταστάσεις εξελίσσονται, καθώς ο πωλητής εγκυκλοπαιδιών και νανογιλέκων (αν κάποτε το έλεγαν έστω γι' αστείο στην Νέα Δημοκρατία θα τους μούντζωναν) και μάλιστα ...αντιπρόεδρος του κόμματος, ενώ έχει ταχθεί δημοσίως υπέρ της ονομασίας Μακεδονία, με ολίγον συνθετικό... συνοδευτικό, τώρα πανηγυρίζει και ωρύεται κατά του Σύριζα, που μποϊκοτάρει την συγκέντρωση...Από την άλλη, η γνήσια νεοφιλελεύθερη Ντόρα Μπακογιάννη εντελώς...παλικαρίσια βγαίνει και τάσσεται υπέρ της σύνθετης ονομασίας και κατά των συγκεντρώσεων. Ένα κόμμα διακόσιες γραμμές. Για γέλια και για κλάματα η ιστορία.
Ο κ. Μητσοτάκης, δεν δικαιούται λοιπόν να πανηγυρίζει για τις συγκεντρώσεις.
Πόσο μάλλον, όταν δικαιώνει αυτόν που...έριξε την κυβέρνηση του αείμνηστου πατρός του. Ο περί ου ο λόγος Αντώνης Σαμαράς δεν έχει...μετανοήσει κατά νεώτερη δήλωση του καθόλου, γι' αυτό... αντιθέτως δηλώνει υπερήφανος.
Το σκηνικό στην Νέα Δημοκρατία, απλώς οριοθετεί με γραμμές πλέον κόκκινες, την πατριωτική ριζοσπαστική δεξιά, από την νεοτερίζουσα φιλελεύθερη του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη...Εκεί διαγράφεται ένα πολιτικό κενό, που συναντήσαμε στο παρόν ταπεινό πόνημα και λίγο πιο πάνω...

Η Φώφη Γεννηματά, προφανώς είδε φως-την διαφωνία του Καμμένου-κι ανέβηκε όσον αφορά στην στάση της για τα συλλαλητήρια και την επίλυση του Σκοπιανού. Από την μία, υπάρχει περίπτωση ο Καμμένος, να αποχωρήσει κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας στην Βουλή-εάν φθάσει ως εκεί το θέμα- για την ονομασία των Σκοπίων κι έτσι εμμέσως πλην σαφώς, να βοηθήσει τον Αλέξη Τσίπρα και να μην άρει την στήριξή του.
Από την άλλη κι εάν ακόμα έρθει σε ρήξη γιατί πιστεύει η κ. Γεννηματά ότι αυτό βοηθά τα σχέδιά της; Γιατί θα συνδράμει στην κυβέρνηση του Σύριζα; Αυτό θα αποτελούσε την ταφόπλακά της, ειδικά όταν το ζωντανό μεν, αλλά παραπαίον πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, είναι έξαλλο με την στάση της στο μείζον θέμα της ονομασίας των Σκοπίων.
Πριν καν <δέσει> η μαγιά ενός υπαρκτού, έστω και ολιγάριθμου κόμματος η κ. Γεννηματά δημιουργεί ρήγματα..
Ένα άλλο κενό πολιτικό γεννιέται, από ένα μικρό κόμμα, περίπτερο ή όχι, θα το βλέπαμε, αλλά δεν ...θα προλάβουμε καθώς φαίνεται στις επερχόμενες εκλογές...

Το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, άνοιξε και δημιούργησε ρήγματα στα πολιτικά κόμματα, υπογραμμίζοντας-για τους σκεπτόμενους, γιατί υπάρχουν πάντα και οι γκαγκά, που απλώς δεν θέλουν τον τάδε, χωρίς να εξάγουν τους λόγους, που πηγαίνουν με τον δείνα-το κενό στο πολιτικό σκηνικό.
Ένα κενό που στο μέλλον θα δημιουργήσει ρήγματα επικίνδυνα για την χώρα, καθώς το συμπέρασμα είναι ότι ο Τσίπρας τελειώνει, ο Κυριάκος δεν μπορεί και για τους υπόλοιπους δεν υπάρχει καν έστω και μια γωνίτσα με λαδομπογιά, στο πολιτικό κάδρο.
Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε, απέδειξε περίτρανα, ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν, ο Έλληνας δεν ξεχνά.
Και όταν θίγουν τον πατριωτισμό του, ειδικά όταν τον αμφισβητούν χαρτογιακάδες, με ανόητους συνειρμούς, περί ακροδεξιάς και άλλων ηλιθιοτήτων, καμία μάχη με τα διαπλεκόμενα, καμία έξοδος από τα μνημόνια και κυρίως καμία διέξοδος από τα αδιέξοδα του, με έναν Κυριάκο που δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει, μπορεί να σώσει τα προσχήματα και ιδιαίτερα να τον κάνει να ξεχάσει.
Το μείζον θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, ξετύλιξε το κουβάρι της επικίνδυνης επιπολαιότητας μιας κυβέρνησης και της πλήρους ανικανότητας και έλλειψης πολιτικού ενστίκτου μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θέλουμε να φύγει ο ένας, αλλά ο άλλος είναι...άστα να πάνε...

Πλήρες αδιέξοδο.
Και δυστυχώς ....δεν φαίνεται σωτήρας πουθενά. Ας ελπίσουμε να μην εμφανισθεί...μετά την καταστροφή...-