ΠΩΣ ΓΙΝΕΣΑΙ ΠΙΟΝΙ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΣΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ (ΑΠΟΡΙΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ).

Κάπως έτσι.
Επειδή πότε, πότε το ακούμε...
Που είναι όλοι αυτοί;
Δεν νιώθουν οι παλαιοί υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, στελέχη των κυβερνήσεων του Κ.Καραμανλή, δικαιωμένοι πλέον, μετά από έναν ορυμαγδό αποκαλύψεων και αποφάσεων της Δικαιοσύνης;
Δεν μπορεί...εκτός εάν πρόκειται για μία γενικευμένη ψεκασμένη-μορφή <πολιτικού αυτισμού>...
Μπορεί να νιώθουν, αλλά κουράσθηκαν, είναι ο αντίλογος.
Έφαγαν τόση λάσπη, όσο ποτέ άλλοτε στελέχη, άλλων κυβερνήσεων.
Έκαναν λάθη, αλλά όχι κι έτσι...
Υπόθεση ΕΛΣΤΑΤ, Βατοπέδι, δομημένα-στην προπαγάνδα -ομόλογα, οικονομική πολιτική, ελλείμματα, σχέδια δολοφονίας του Κ. Καραμανλή, εθνικές παρεμβάσεις με νόημα σε Ευρώπη και γηραιά ήπειρο, εθνικά υπερήφανη πολιτική και ΟΧΙ ....όχι του ίδιου βεληνεκούς με της 28ης Οκτωβρίου, αλλά στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής νοτιοανατολικής ευρωπαϊκής πραγματικότητας...ηρωικά ΟΧΙ....
Κι όμως, ουδείς τους, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, δεν βγαίνει να μιλήσει.
Προφανέστατα, ακολουθούν την πολιτική του ηγέτη που τους ανέδειξε...
Κι αν είναι λανθασμένη αυτή η πολιτική, τότε ακολουθούν κι αυτοί λανθασμένο δρόμο.
Εν πάση περιπτώσει, μπορεί να λένε οι άνθρωποι...<αφού ο ίδιος δεν μιλάει, γιατί να μιλήσουμε εμείς;>..Και να'χουν ένα δίκιο.
Έτσι, η ιστορία γράφεται κατά πώς επιθυμούν οι σημερινοί ιστορικοί εκδότες.
Του μέλλοντος;
Τι να το κάνεις, όταν μετά από σαράντα χρόνια, αναγνωρισθείς και η μόνη που θα κλαίει θα είναι η ΕΥΚΑΙΡΙΑ που χάθηκε...
Γιατί πρέπει ένας λαός να έχει και μία δεύτερη ευκαιρία...
Γι' αυτό και κάποιοι, δεν θα πρέπει να στέκονταν σαν πιόνια του συστήματος, αμέτοχοι των εξελίξεων.
Πρέπει να εξακολουθήσουν να δίνουν μάχες.


Είτε για να δικαιωθούν, είτε για να αποδείξουν για άλλη μία φορά ότι το σύστημα είναι δυνατότερο.
Αξίζει όμως αυτή η παρτίδα σκάκι....
Ε πρόεδρε;